6 Haziran 2010 Pazar

Varoşlara varmak gerek.. Görmek gerek o saf gülüşleri..




Şuan burada dolu yağmakta.. Fotoğraf çekmeye çıktım biraz önce. Gerçekten iyi kareler yakaladım. Zaten oldum olası bahçemi sevmişimdir. Çekilmesi gereken o kadar çok şey var ki. Her gün yeni bir şey keşfediyorum. Her gün bize çok da uzak olmayan varoşlardaki bir çocuğun resimlerini çekip onun da değer verilmesi gereken biri olduğunu söylüyorum. Cebimdeki bozukluklarımı veriyorum ona. Sıkıca da tembih ediyorum. Yine geleceğim bu paraları biriktir bi daha ki geldiğimde eğer harcamış olursan yenisini alamazsın. Sana onlarla kitap alacağız. Eğer çok biriktirirsen bundan da alabilirsin. diyorum fotoğraf makinesini kastederek. Onlar bana gülüyorlar. Onlar bana eksik ve çürük dişlerini göstererek, kirli yüzlerindeki o masum güzellikle gülüyorlar. Kimileriyle ciddi dostluklar kurdum. Beni seviyorlar. Onlara para veriyorum diye değil. Onlara değer veriyorum diye. Onlara sadece yapmak istediklerini yapmalarını söylüyorum diye. Onları seviyorum. Cidden seviyorum. Bana pişman olduğum geçmişimden pişman olmamam gerektiğini anlatıyor her birinin yaşam hikayesi. Konuştuklarında kocaman birer adamlar aslında onlar. Onlar, siz onları sevdiğiniz sürece seviyor.


Not: Şarkı doluyla karışık yağmurda oldukça güzel gitti.

Hiç yorum yok: