21 Haziran 2010 Pazartesi

İçimdeki Çocuk

Bir gökkuşağım var..
İçinde siyahın ve beyazın sıcağı soğuğu,
Açığı koyusu kısacası her tonu var.
Görenler az,
Gördüklerini sananlarsa çok..
Gökkuşağımın siyahında gizlenen ufacık bir çocuk vardı.
Beyazında sıkışan umutlarla besleniyordu.
Gözleri siyahın içinden bile parlardı..
Kimi zaman umutsuz,
Çoğu zaman kusursuz bir bebekti.
Topraklarıma her yağmur düştüğünde,
Her fırtına, her şimşek sonrası
Kucağıma oturur ve beyazını bulaştırırdı yüzüme..
Onu en son 1 ay önce görmüştüm..
Buralardan taşınacağını söyledi,
Uykusuz gibiydi, yorgundur dedim,
Üstelemedim..
Gitme desem de gidecekti,
Valizleri hazırdı bile..
Özleyeceğimi biliyordum,
Ama hep benimle kalmasını istemek..
Bencillik olurdu.
Belki yeni arkadaşlar edinmek,
Yeni yerler görmek,
Yeni renkler tatmak isterdi..
Bu yüzden gitmesine izin verdim...
Biraz önce ölüm haberini aldım..
17-18 yaşlarında bi gencin kalbine girmeye çalışmış.
Yollar cam kırıkları ve taşlarla doluymuş.
Geçilemez haldeymiş.
Kendini onun gözlerinin siyahına öyle bi' kaptırmış ki
Onun için bütün acılara katlanabileceğini düşünmüş..
Ama ufacık ayakları yüreği kadar güçlü değildi..
Kan kaybından kaybettim onu.
Keşke gitme deseydim,
En azından deneseydim.
Benim siyahım ikimize de yeterdi..

Seni özliycem içimdeki çocuk...


~ Uxuun süre önce yazıp varlığını bile unuttuğum bu şiiri bana hatırlatan o saf çocuğa teşekkürler.

2 yorum:

Tayfun Tümtürk dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Cassiopeia dedi ki...

Teşekkürler. (: